معنی تاج الدین ارموی - جستجوی لغت در جدول جو

تاج الدین ارموی

لغت نامه دهخدا

(جُدْ دی)

شیخ تاج الدین، استوی. حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده نام او رادر زمرۀ اکابر مشایخ آرد: در ذکر مشایخ از مسلمانان، هر که صحبت رسول علیه الصلوه و السلم دریافته بودایشانرا صحابه خوانند و هر که ایشان را دریافت تابعین گویند و هر که تابعین دریافت تبع تابعین لقب دادند لقب دراز می شد، اقوامی را که بعد از ایشان بودند مشایخ خطاب کردند اکنون ذکر بعضی از اکابرایشان ایرادکرده می شود... شیخ تاج الدین استوی... رجوع به تاریخ گزیده ج 1 فصل چهارم از باب پنجم صص 760- 792 شود

لغت نامه دهخدا

سراج الدین ارموی

(سِ جُدْ دی)

ارموی، سراج الدین ابوالثناء محمود بن ابی بکر بن احمد (594- 682 هجری قمری). او راست: التحصیل، مختصر المحصول فی اصول الفقه و اللباب. و مختصر الاربعین فی اصول الدین و البیان و المطالع فی المنطق و غیره. و گفته اند وی شرحی بر الوجیز فی الفقه دارد. وی در موصل نزد کمال الدین بن یونس قرائت کرده است. وفات او در شهر قونیه اتفاق افتاده. قطب الدین رازی مطالع الانوار او را (در فن منطق) بنام لوامع الاسرار شرح کرده است. (از معجم المطبوعات)

لغت نامه دهخدا

معنی تاج الدین ارموی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما